काठमाडौं । बाराको कलैया उपमहानगरपालिका स्थित एक निजि बिद्यालय करिब ७ वर्ष देखि छाप्रोमा सञ्चालन भईरहेको छ । विद्यालय सञ्चालन गर्न चाहिने न्युनतम मापदण्ड समेत पुरा नगरी जीर्ण भवनमा बिद्यापिठ इङलिश बोर्डिङ स्कुल २०७१ सालबाट सञ्चालन हुँदै आएको पाईएको हो । 

स्कूलमा कक्षा प्ले ग्रुपदेखि ४ सम्म १ सय ६५ जना विद्यार्थी पढ्छन् । २०७१ सालदेखि सञ्चालित यस स्कूलको छाप्रोमा बनाइएको भवनमा भैंसी बाँध्न समेत नसुहाउने देखिन्छ । तर, छाप्रोमा बिद्यार्थी पढन बाध्य छन् । कम्पनी रजिष्ट्रारको कार्यालय काठमाडौँमा दर्ता रहेको र आन्तरिक राजस्व विभाग बाराबाट स्थायी लेखा नम्बर लिएको यस बिद्यालयलाई सञ्चालन सञ्चालन गर्न शिक्षा विकास तथा समन्वय इकाई बाराले भने अनुमति दिएको छैन । 

जीर्ण अवस्थाको भवन र बिद्यालयले न्युनतम मापदण्ड पुरा नगरे कै कारण करिब १ सय ६५ कलिला बाललबालिको पठनपाठन कष्टपूर्ण बनेको छ । जिल्लाको कलैया उपमहानगरपालिका वडा नम्बर २४ मा स्थित उतर झिटकैंयाका १ सय ६५ बालबालिका अध्यायन गर्ने विद्यालय खेतको बिचमा रहेको छ, भने विद्यालयको कुनै बोर्ड समेत छैन । विद्यालयमा खानेपानी र शैचालयको समेत उचित व्यवस्थापन गरेको पाईंदैन । जुन विद्यालयमा खरले छाएको छाप्रो भित्र गरिब निमुखा सुकुम्बारीका अबोध बालबालिका कखरा चिन्दै आएका छन् । उक्त विद्यालयमा पढ्ने , पढाउँने र भवन कै कन्त विजोग छ । 

त्यती मात्रै कहाँ हो र, एउटै कोठा कक्षामा करिब ४० बालबालिका एकै ठाउँमा बसेर पढ्छन्, एउटा कक्षमा पढाउँदा अर्को कक्षमा समेत असर पर्ने गरेको विद्यार्थीको भनाई रहेको छ ।यता एउटै कोठा कक्षामा करिब ४० बालबालिलाई विद्यार्थी पठाउँदा भवनको यस्तो अवस्थामा विद्यार्थीले के पढ्नु के र हामिले के पढाउनु दिन काट्ने बाटो मात्रै भएको विद्यालका शिक्षक रन्जित कुमार कानु बताउछन् । कार्यालयले विद्यालय कहाँ खोल्ने कसरी सञ्चालन गर्ने भन्ने सामान्य अध्यायन समेत नगरी बिद्यालय सञ्चाल गरियो जसका कारण यहाँका बालबालिकाको शिक्षा छाप्रोमा रुमलिई रहेको छ । अन्त पढ्न पठाउन टाढा जानु पर्छ । जंगलको बाटो खोला हुँदै जानुपर्ने, जंगली जनवारको समेत डर हुन्छ । 

यसका साथै बर्षा याममा खोलाको जोखिम समेत हुँने गरेका कारण यहाँका अभिभावकहरुले गाउँ मैं सञ्चालनमा रहेको यस विद्यालयमा बालबालिकालाई भर्ना गरिदिए । विद्यालय भन्नका लागिको गतीलो भवन को कुरा छाडौं । खरले केही बर्ष अगाडी छाएको छाप्रोको छानो छ । त्यही छानोंमा पनि प्वालै प्वाल छन् । जसबाट बर्षामा पानीले र गर्मीमा घामले दुःख दिने गरेको छ । यस्तो कन्त विजोकी छाप्रो नैं विद्यायल भन्दा उदेक लाग्छ ।  ता २०७१ सालमा सञ्चालनमा रहेको यस बिद्यालयका प्रधानध्यापक सुरेश कुमार यादवले बिद्यालय सुधार नहुनुको कारण बिद्यालय सञ्चालन समिती रहेको दाबी गरे । उनले बिद्यालय शिक्षा ईकाई बारामा दर्ताको निम्ती प्रकृया अगाडी बढाएको बताए । उनले विद्यालयको अवस्था सुधारका निमित्त समितीलाई पटक पटक आग्रह गरेको भएता पनि केही रुपैयाँका निम्ती समितीले अटेर गरेको बताए । 

जिल्लाका सम्बन्धित निकाय तथा स्थानीय तहको लापर्वाहीका कारण जिल्ला भित्र यसरी सञ्चालनमा रहेको बिद्यालय कति छन् । भन्ने तथ्यांक काहि कतै छैन । केहि फाईदाका निम्ती सञ्चालनमा रहेको यस्ता बिद्यालयलाई कारवाही नगर्ने हो भने यहाँ अध्ययन गरिरहेका बिद्यार्थीको भविश्य समेत अन्योलमा रहने प्रस्ट देखिन्छ ।